تحلیل بازنمایی ریا و تزویر در آثار صادق هدایت

آثار ادبی و داستانی یکی از ابزارهای فهم فرهنگ دوره های تاریخی و اجتماعی به حساب می آیند و می توانند در درک و بررسی دوره های گذشته ی تاریخی به کمک پژوهشگران در عرصه ی جامعه شناختی آیند. زیرا این متون خود، به نوعی جامعه شناختی اند و شرایط و مسائل اجتماعی را در خود بازنمایی می کنند و یک حوزه ی مطالعاتی مفید برای تحلیل این مسائل پدید می آورند. در این پژوهش هدف اصلی تحلیل همین بازنمایی ها در ارتباط با ریا و تزویر در متون داستانی صادق هدایت است و نیز چگونگی بازنمایی، شدت و میزان آن، چگونگی برساخت مسئله در داستان ها و همچنین چگونگی رابطه ی میان آثار داستانی صادق هدایت و جامعه ی پیرامون او می باشد. چارچوب نظری ای که برای این تحقیق و پاسخ به پرسش ها برگزیده شد، به ترتیب نظریه ی بازنمایی برساختی استوارت هال، الگوهای تحلیلی برساخت گرایی مسائل اجتماعی دانیلین لوزیک و نظریه ی ساختار گرایی تکوینی گلدمن می باشد. ضمناً برای بررسی بهتر و درک گسترده تر مسئله ی پژوهش؛ اندیشه های فوکو، رابرت بلا، لویناس و پارتو مورد توجه قرار گرفته است. تحقیق حاضر می کوشد که با استفاده از روش تحلیل محتوا، مقوله سازی براساس شاخص های از پیش تعیین شده به بررسی متون داستانی بپردازد تا به طور جزئی تر و عمیق تری ساختار معنادار اثر را در ارتباط با ریا و تزویر استخراج کند و آن را در قالبی گسترده تر با جهان پیرامون نویسنده مقایسه و بررسی کند.